بررسی نقش محتوای پرسشنامه های ارزیابی بر جهتگیری دانشجویان در خصوص آموزش مهندسی

با تغییر شرایط محیطی، محیطهای آموزشی و تواناییهای مورد نیاز دانش آموختگان مهندسی نیز متناسب با آن نیازمند تغییر است. با توجه به الزام هماهنگی فرایند یادگیری با تغییرات محیط بیرون، نظامهای اعتباربخشی مهندسی مانند abet در سراسر دنیا چارچوبهای خاصی را تعریف کرده اند. در بازبینی معیارهای ارزیابی به نظر می رسد محتوای پرسشنامه ها نیز همراه با شرایط جدید تغییر کرده است که هدف این مقاله بررسی نقش محتوای پرسشنامه بر درک دانشجو/ استاد از یادگیری است. برای بررسی نقش محتوای پرسشنامه ها بر نتایج ارزیابی، دو پرسشنامه معتبر seeq و idea  بر اساس نحوه تدوین و ساختار آنها انتخاب و در شش کلاس درسی  رشته مهندسی پلیمر در کلاس چهار استاد مختلف توزیع شدند. ابتدا نتایج کلی برای استادهای مختلف در دو پرسشنامه بررسی شدند که در تمام موارد نمرات متفاوتی در خصوص ارزیابی هر استاد در دو پرسشنامه مختلف دیده شد که به تغییر دیدگاه دانشجو به فرایند یادگیری و فراخور تغییر در محتوای پرسشنامه ها ارتباط داده شده است. در مرحله بعد پرسشنامه ای که فضای دانشجو محور و در نتیجه، نمره های پایین تر و ضعفهای بیشتری را نشان می داد، به دقت تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد پرسشهایی که در تمام کلاسها نمره پایین تر از حد متوسط دارند، به نحوی با شایستگیهایی مرتبط هستند که در محیطهای آموزشی استادمحور امکان پرورش آنها وجود ندارد. بنابراین، نتیجه گرفته شد که تغییر محتوای پرسشنامه ها بر اساس معیارهای جدید خود می تواند عاملی در گذار از محیط استادمحور فعلی به محیط دانشجومحور و تغییر دیدگاه دانشجو ]و استاد[ به استانداردهای محیطهای آموزشی و یادگیری با شد.